Jak daleko stąd, jak blisko

Tadeusz Konwicki tworzył kino, nazywane często “kinem autorskim”. Nie ma tu spójnej fabuły, a raczej zbiór scen budujących wyjątkowy klimat filmu. Bohater filmu, Andrzej (Andrzej Łapicki) wspomina wydarzenia i osoby ze swojej przeszłości, próbując zrozumieć dlaczego jego przyjaciel popełnił samobójstwo. Część zdjęć do filmu powstała w Łodzi - wykorzystany został przede wszystkim pałac Karola Scheiblera przy pl. Zwycięstwa 1, dzisiejsze Muzeum Kinematografii. Szczegółowo pokazana została większość reprezentacyjnych pomieszczeń parteru. Tu odbywa się bal, w którym prym wiedzie Włodek (Zdzisław Maklakiewicz). Samo wejście do wnętrz gdzie odbywa się bal to z kolei hol budynku Łódzkiego Zakładu Energetycznego przy ul. Tuwima 58. Inny ważny łódzki plener to cmentarz żydowski. W szczegółach pokazywane jest mauzoleum Poznańskiego, a dodatkowo w południowej części pola gettowego toczy się pogrzeb ojca przyjaciela Andrzeja. Inne plenery filmu to huta szkła Hortensja z Piotrkowa Trybunalskiego oraz pałac Endera w Pabianicach przy ul. Zamkowej. Ujęcia w pierwszej stanowią ilustrację dla rozmowy głównego bohatera z ojcem o pracy - w tle hutnicy wykonują kolejne etapy produkcji szkła. Natomiast pabianicki pałac to wnętrza gdzie Andrzej spotyka swoją byłą żonę, tu dochodzi pomiędzy nimi do zbliżenia. Więcej o filmie tutaj.